Dokter Frederick Gates en het Rockefeller Institute waren honderd jaar geleden de hoofdrolspelers in een riskant vaccinatie-experiment, dat waarschijnlijk de oorzaak is van de beruchte Spaanse griep pandemie. Wat zijn de belangrijkste lessen om een herhaling van dezelfde fouten en hoogmoed te voorkomen?
Frederick L. Gates was een arts, predikant, filantroop en een van de belangrijkste adviseurs van John D. Rockefeller. Frederick Gates speelde een grote rol bij de oprichting van de Rockefeller Foundation, International Health Division (IHD) en de China Medical Board (CMB). In 1918 had hij de leiding over een grootschalig medisch experiment, waarbij duizenden Amerikaanse militairen werden gevaccineerd met een experimenteel meningitisvaccin.
Dit vaccinatieprogramma was geïnitieerd door het Rockefeller Institute for Medical Research, in New York. Tussen 21 januari en 4 juni 1918 kregen 4.792 soldaten die in Fort Riley in Kansas gestationeerd waren, het vaccin toegediend. Dokter Gates noteerde het verloop van het medische experiment nauwgezet in een uitgebreid rapport. Er werd geëxperimenteerd met de hoogte van de dosis.
Honderden mannen werden na de vaccinatie ziek. Er zijn sterke aanwijzingen dat een aantal gevaccineerden de superspreaders werden, die de bacterie tijdens de Eerste Wereldoorlog in de kazernes en loopgraven verspreidden. Deze bacterie kan onder andere longontsteking veroorzaken. Uit later onderzoek blijkt dat de slachtoffers van de beruchte ‘Spaanse griep’ gestorven zijn aan een bacteriële infectie en een virus niet de oorzaak was, zoals te lezen in deel 2 van dit drieluik.
Onderstaand artikel is een geredigeerde samenvatting van het artikel door Kevin Barry: “Did A Military Experimental Vaccine In 1918 Kill 50-100 Million People Blamed As ‘Spanish Flu’?”First Freedoms, Inc. 10 augustus 2020 Het vaccinatie-experiment
Hieronder een samenvatting uit het rapport van Dr. Gates vanuit Base Hospital, Fort Riley, Kansas, en het Rockefeller Institute for Medical Research, New York (20 juli 1918).
Duizenden soldaten kregen drie dosissen van een bacterieel meningitisvaccin, hetgeen in feite spuugsels waren van een vaccinserum gemaakt bij paarden. Voor de derde dosis zijn in totaal 1.090 mannen niet gekomen. Wat is er met deze soldaten gebeurd? Werden ze vanuit Kansas met de trein naar het oosten verscheept om aan boord van een schip naar Europa te gaan? Waren ze in het ziekenhuis van Fort Riley? Het rapport van Dr. Gates zegt er niets over.
Het vaccinatieprogramma begon eind januari 1918. Op maandag 11 maart zou de eerste dominosteen vallen, wat het begin betekent van de eerste griepgolf van 1918. De zieken werden naar Base Hospital gestuurd voor diagnose. In maart van dat jaar kwamen er “100 man per dag” de ziekenboeg van Fort Riley binnen. Zijn dat degene die de 2e of 3e dosis niet hebben gekregen? Gates meldt dat een aantal van de mannen in het experiment griepachtige symptomen hadden nadat ze het vaccin hadden gekregen: rillingen, verhogingen, hoesten, braken en diarree.
Deze symptomen zijn een ramp voor mannen die in kazernes leven, met treinen naar de Atlantische kust reizen, naar Europa varen en in loopgraven leven en vechten. De onhygiënische omstandigheden bij elke stap van de reis zijn een ideale omgeving om een besmettelijke ziekte zoals bacteriële longontsteking te verspreiden.
Volgens Dr. Gates injecteerden ze in soldaten willekeurige doseringen van een experimenteel vaccin tegen bacteriële meningitis. Naderhand hadden sommige soldaten symptomen die meningitis ‘simuleerden’, maar Dr. Gates maakt de fantastische bewering dat het geen echte meningitis was. De soldaten kregen griepachtige symptomen en bacteriële meningitis staat erom bekend griepachtige symptomen na te bootsen.
Misschien is de gelijkenis van de vroege symptomen van bacteriële meningitis en bacteriële longontsteking met griepverschijnselen, ook de reden waarom de vaccinexperimenten in Fort Riley al 100 jaar lang als mogelijke oorzaak van de Spaanse griep niet zijn onderzocht.
Hoe kon de ‘Spaanse griep’ zich zo ver en zo snel verspreiden?De Eerste Wereldoorlog eindigde slechts 10 maanden na de eerste injecties. De soldaten die met de in paarden geïnfuseerde bacteriën waren geïnjecteerd, verplaatsten zich gedurende die 10 maanden over een uitgestrekt gebied in Europa. Een artikel uit 2008 op de website van de CDC beschrijft hoe zieke soldaten uit de Eerste Wereldoorlog de bacterie aan anderen konden doorgeven door ‘superspreaders’ te worden.
“Gedurende enkele dagen waren tijdens lokale epidemieën — vooral in drukke omgevingen zoals ziekenhuisafdelingen, militaire kampen, militaire schepen, mijnen en loopgraven — sommige personen immunologisch vatbaar voor, besmet met, of herstellende van infecties met het influenzavirus.”
Eén studie beschrijft soldaten “met actieve infecties van de bacteriën die in hun neus en keel nestelden en aërosols vormden, terwijl anderen (vaak in dezelfde “ademruimten”) zeer vatbaar waren voor invasie van en snelle verspreiding van koloniserende bacteriën door hun longen, of die van anderen.”
Maak jouw eigen website met JouwWeb